2 Ερωτήσεις κρίσεως : Είναι οι σκέψεις μας δικές μας ; Μας ανήκουν ;
Υπόθεση εργασίας : Εάν υποθέσουμε ότι οι σκέψεις που κάνουμε, ΔΕΝ είναι δικές μας.
Οι σκέψεις μας.
Παράγονται από τα βάθη της ύπαρξής μας, «καλωδιώνονται» σε όλα τα επίπεδα συνείδησης του εγκεφάλου μας. Κυρίως στα 3 βασικά που ορίζουν τα ένστικτά μας (εγκεφαλικό στέλεχος που περιλαμβάνει ανεξάρτητα αντανακλαστικά και ” γενετικές πληροφορίες που εμπεριέχονται στο dna των κυττάρων μας), τα συναισθήματά μας (μεταιχμιακό σύστημα που διαμορφώθηκε δομικά στα πρώτα χρόνια της ζωής μας που ήταν πολύ σημαντικά γι αυτό που σήμερα ονομάζουμε και βιώνουμε σαν τη συναισθηματική μας νοημοσύνη) και τη λογική, το σχεδιασμό, τους στόχους, τις προσδοκίες μας(νέο-φλοιός που είναι συνεχώς ενεργός, δουλεύει τώρα που διαβάζετε και είναι πάντα έτοιμος να επεξεργαστεί τα νέα δεδομένα).
Ενυπάρχουν εντός μας κάθε στιγμή, αναδύονται απρόκλητα, ξυπνούν κι επαναφέρουν με άμεσο τρόπο τα γεγονότα της ιστορίας μας, τις προγενέστερες εμπειρίες και δράσεις μας, καθορίζουν το παρόν μας, ελέγχουν τις επόμενες κινήσεις μας, τη ροή και το μέλλον που πρόκειται να έρθει στη ζωή μας.
Η επιστήμη έχει αποφανθεί.
Οι σκέψεις δημιουργούν ύλη.
Οι σκέψεις μας (οι έσω και οι έξω) πρόκειται να διαμορφώσουν, να μετασχηματίσουν το σύνολο της ύπαρξής μας. Την υλική υπόσταση δηλαδή τη μάζα, τον όγκο και το βάρος μαζί με ότι άλλο ενυπάρχει εντός ή εκτός μας, που εμπεριέχει εμάς.
Είμαστε όμως οι σκέψεις μας ; Μας ανήκουν ;
Στην παρούσα «υπόθεση εργασίας» που είναι κι αυτή μια ολοκληρωμένη σκέψη με αρχή – μέση και τέλος, υποθέτουμε το γεγονός ότι οι σκέψεις μας ΔΕΝ είναι δικές μας και ΔΕ μας ανήκουν.
Απλά προήλθαν από κάπου….
Εκ των υστέρων ο εγκέφαλος, τις οικειοποιήθηκε, τις «θωράκισε», έκτισε σε κάποιες από αυτές, ισχυρά νευρωνικά δίκτυα – καλώδια κι έτσι η ύπαρξη «σαφώς ξεγελασμένη» κι εντελώς παγιδευμένη πορεύεται με τις συγκεκριμένες ετικέτες – σκέψεις που καθορίζουν το σύνολο της ύπαρξής της.
1ο παράδειγμα : Οι παραπάνω 2 παράγραφοι. Δεν είναι σκέψεις του αναγνώστη, του μελετητή αυτών των παραγράφων, πριν τις διαβάσει.
Δεν ήταν σκέψεις σας, τουλάχιστον πριν ξεκινήσετε να τις μελετάτε. Εάν συνεχίζετε να διαβάζετε αυτή την υπόθεση, είναι βέβαιο ότι θα έρθουν κι άλλες πληροφορίες – σκέψεις στον εγκέφαλό σας που ΔΕΝ είναι δικές σας κι απλά μπορείτε να τις διαβάσετε ξανά και ξανά για να «χτίσετε» με αυτές νευρικά καλώδια – μνήμες ή άμεσα, να τις αφήσετε να προσπεράσουν και να σβήσουν απ την αντίληψή σας.
2ο παράδειγμα : Ο καταναλωτής που ΟΛΟΙ είμαστε και τα πλήθος μηνύματα ερεθίσματα, διαφημίσεις που καθημερινά δεχόμαστε «απ έξω» απ το επικοινωνιακό, λεκτικό και έξω-λεκτικό marketing. Ερεθίσματα, πληροφορίες για τον εγκέφαλο, ξανά & ξανά. πληροφορίες – μηνύματα που τελικά γίνονται εντολές και μοιραία καταλήγουμε στο super market για να αγοράσουμε τη φυσική – τεχνητή ανάγκη που προκλήθηκε το χρήσιμο ή άχρηστο, το βιολογικό ή μεταλλαγμένο προϊόν αγοράς. Μια διαφήμιση που έγινε καταναλωτική επιλογή, πολιτική ψήφος, χημικό επεισόδιο στα επίπεδα των χημικών, τσιγάρων ή αλκοόλ, ψυχαγωγία στα διάφορα θεάματα, ή συναισθηματική εξάρτηση στις διάφορες επίκτητες παγίδες, όπως τα καζίνο, ο ιππόδρομος κλπ.
Εξαρτήσεις, έξεις μηνύματα και ερεθίσματα που ΔΕΝ είναι χρήσιμα και ΔΕ μάς ανήκουν..
Ήταν όλα αυτά δικά μας ;
Τελικά είναι οι σκέψεις, ακόμη & οι πιο βαθιές, ακόμη και τα πιο βαθιά δομημένα ένστικτα δικά μας ;
H Επιστήμη έχει αποφανθεί κι έχει ήδη τεκμηριώσει κι ένα ακόμη τεκμήριο :
Όταν ο εγκέφαλος αναγνωρίζει κάτι, άμεσα ξεκινά τη δημιουργία αλλαγών. Εάν λοιπόν θεωρήσουμε ότι οι σκέψεις μας ΔΕΝ είναι δικές μας και ΔΕΝ μας ανήκουν πρόκειται να ξεκινήσει μια διαδικασία ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ αποφόρτισης από έννοιες, δεδομένα, στερεότυπα, νοοτροπίες που έχουν κυριολεκτικά βραχυκυκλώσει τον εγκέφαλό μας.
Το κρίσιμο λοιπόν ερώτημα που εύλογα γεννιέται στο τώρα μας, είναι το εξής :
Η παραπάνω υπόθεση εργασίας είναι μύθος ή είναι μεταφυσική ;
Με άλλα λόγια, η Επιστήμη έχει αποφανθεί για το γεγονός ότι οι σκέψεις μας, δημιουργούν εμάς σαν ύλη, αλλά μάς ανήκουν τελικά και χρειάζεται να τις παγιώσουμε, να τις διογκώσουμε και να τις «κάνουμε σημαία» για το υπόλοιπο της ζωής μας ;
Ή μπορεί τελικά όλο το παραπάνω κείμενο να είναι φυσική που ακόμη η Επιστήμη δεν έχει εξετάσει κι άρα μπορεί στο άμεσο μέλλον η μεταφυσική να γίνει τεκμηριωμένο επιστημονικά πεπραγμένο και κάποια στιγμή οι επιστήμονες να τεκμηριώσουν το γεγονός ότι οι σκέψεις που καθορίζουν τη ζωή μας ΔΕΝ είναι δικές μας, απλά ο εγκέφαλός μας τις οικειοποιείται και τις δομεί εκ των υστέρων.
Άρα χρειάζονται «φρεσκάρισμα» και επανα-θεώρηση σε σχέση με την ιστορία τους για το πώς πρωτοεμφανίστηκαν, διαχείριση στο παρόν τους για τη θέση που έχουν και την αξία τους και κυρίως εκκαθάριση για το μέλλον τους που θα γίνει, που ήδη είναι το μέλλον μας.
Η γνώση είναι σημαντική. Όταν ο εγκέφαλος αναγνωρίζει κάτι (καλό ή κακό, χρήσιμο ή σκουπίδι, νοσηρό ή φυσιολογικό), αμέσως ξεκινά να αλλάζει. Μετά ακολουθούν οι δράσεις και οι εμπειρίες.
Τελικά ερωτήματα :
Από που προέρχεται η κάθε σκέψη ;
Ποιος – πως τη φύτεψε ;
Έχει ο εγκέφαλος συνεχή – αέναα «παράθυρα ευκαιρίας» διαχείρισης, αυτών των πληροφοριών – ερεθισμάτων για να τα αξιοποιεί με ευθύνη και σοφία και να τους δίδει την πραγματική θέση που τους αναλογεί ;
Αφιερωμένο σε όλους δίδουν πρωτεύουσα αξία και βάση στην ύπαρξη, στην ενότητα, στο “ενοποιημένο όλον” του ορατού και κυρίως του αόρατου σύμπαντος, του ενιαίου χώρο/χρονικού συνεχούς.
Σε όσους έχουν τη γνώση και διεκδικούν συνειδητά την εμπειρία για να βρίσκονται στο κενό.
Εκεί που όλα είναι ένα.
Στο σημείο ανάμεσα σε 2 σκέψεις.
Μήπως τελικά αυτό είναι η ουσία που μάς ενώνει ;
To κενό.
To σημείο ανάμεσα σε δύο σκέψεις.
Μήπως αυτό χρειάζεται να διεκδικεί και να “αξιώνει” διαχρονικά ο αναχωρητής ;
O αναζητητής της α-λήθειας
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη για όλους μας
Δ.
